Igor po zamachu na swoje życie, ocalony przez ludzi swojego ojca, traci zupełnie pamięć. Leonid Sokołow wysyła go na jedną z budów do Polski, by tam zrobiono z niego prawdziwego mężczyznę. ma to być zarazem pewnego rodzaju przechowalnia – bynajmniej nie jest to akt miłości ojcowskiej i troski o to, by zabójca nie dokończył swojego dzieła. Nie. Po prostu jeszcze nie wiadomo, do czego ten gorszy syn może się Leonidowi przydać.
Gorszy syn Leonida Sokołowa wiedzie więc skromne życie, pełne upokorzeń i szykan ze strony współpracowników jako Igor Kłymenko. Wie o swojej przeszłości tyle ile mu powiedziano. Miał wypadek na platformie wiertniczej, wszystko spłonęło, nie ma już nikogo z rodziny, ma tylko dokumenty, które wyrobił mu jego szef. Jednym słowem – jest człowiekiem bez przeszłości. Jest więc czystą kartą. Ale jak jak można żyć całkiem bez przeszłości, pojawić się ot tak nagle? W dodatku Igor “gdzieś w głębi duszy czuł, że wszystko jest nie tak, jak powinno. To miejsce, ci ludzie … Nawet on sam. Nie pasował tu”. Wyraźnie odstaje od reszty pracujących, unikając wręcz kontaktów z kolegami, stroniąc od nich. W ogóle nie pił alkoholu. Był solidnym i godnym zaufania pracownikiem, rzetelnie wykonującym wszystkie polecone zadania, nigdy nie komentował poleceń wydanych przez przełożonych i nie miał zwyczaju stroić sobie żartów ze współpracowników. po prostu był inny od reszty.
Kiedy koledzy wyrzucają Igora ze wszystkimi rzeczami z pokoju, pomocną rękę wyciąga do niego nieoczekiwanie majster. Marian korzystając z tego, że żona z córkami są u rodziny żony, zabiera Igora do siebie.
Olga Jagodowska przyjęła na siebie ciężar, który ją przygniatał. Ale starała się rzetelnie wypełnić obietnicę daną umierającej matce. Kiedy matka umarła Olga miała piętnaście lat. To na jej barki matka złożyła odpowiedzialność za cały dom i wychowanie młodszej siostry oraz zadbanie o jej przyszłość. Ojciec, nie mogąc pogodzić się z odejściem żony, zaczął pić i stawał się coraz bardziej brutalny, wyżywając się wtedy na starszej córce. Młodszej. Oliwki, nigdy nie tknął. Olga czując się związana słowem danym umierającej matce, nie potrafiła się wyrwać z tego domu, w którym “zarówno dla Oliwii jak dla ojca była tylko służącą i popychadłem”. Chcąc trochę pieniędzy wyprowadzała na spacer Bolka, pieska Mariana.
Któregoś dnia Igor wyszedł wieczorem z Bolkiem na spacer i w ten sposób poznał Olgę. Początkowa znajomość szybko przeradza się w płomienne uczucie. Niedługo potem ojciec Olgi i Oliwii ginie w wypadku samochodowym. Olga nareszcie jest wolna! W końcu i do niej los się uśmiechnął. Nie zagraża jej już ojciec, którego się bała i który ją bił, ma przy sobie mężczyznę, który ją kocha, z wzajemnością. Niestety Oliwia nie dzieli z Olgą tej radości. Młodsza siostra zabiera swoje rzeczy, wygarniając przy okazji Oldze prosto w oczy brutalną prawdę o sobie i o tym, co o niej tak naprawdę myśli i odchodzi z poznanym w luksusowym klubie nocnym Jeanem-Baptistą.
Związek Olgi i Igora zaczyna się coraz bardziej rozwijać. Sprzątają mieszkanie, Olga powoli stara się przywyknąć do nowego życia i nowej sytuacji. Tymczasem Igora coraz częściej nawiedzają dziwne sny, pojawiają się dwie kobiece postacie, poznaje bez problemu Lazurowe Wybrzeże i świetnie mówi po francusku. Coraz częściej zaczyna się zastanawiać kim naprawdę jest? “W jego głowie pojawiało się wiele pytań, na które nie potrafił znaleźć odpowiedzi. Świadomość, że nie jest w stanie przypomnieć sobie niczego, doprowadzała go do obłędu. Już nie wiedział co ma ze sobą zrobić (…) Co się, do cholery, z nim działo? Co znaczyły te dziwne obrazy i emocje im towarzyszące? Oddałby wszystko, by poznać odpowiedzi na te pytania, chociaż jednocześnie zdawał sobie sprawę, że niektóre drzwi, jeśli są dobrze zamknięte, takie już powinny pozostać. Otwieranie ich na siłę może tylko sprawić większy ból”. Czy Igor odzyska pamięć?
Po przeczytaniu pierwszego tomu zastanawiała się, jaką rolę odegra Ksenia. W drugim tomie pokazała swoją prawdziwą naturę. “Dziewczyna była piękna, to fakt, jednak jej uroda szła w parze z zepsuciem. Pozbawiona skrupułów, bezwzględna dla swych wrogów, była jeszcze gorsza niż sam Sokołow”. Wydaje się, że Ksenia nie ma uczuć. Zdaje się dążyć do celu dosłownie po trupach. Ale i ona nie jest idealna i wolna od popełniania błędów. Jednak za swoje błędy odpowiedzialnością obarcza Sokołowa. Co takiego pozwala trzymać Kseni w szachu samego Leonida Sokołowa? I dlaczego Kirył Gawryłow, jego najbardziej zaufany człowiek, w pewnym momencie zdradzi tego, kto wyciągnął do niego rękę, kiedy wszyscy inni się odwrócili? Jak Ksenia dowiedziała się, że Igor żyje i gdzie jest? I dlaczego Olga nagle oddaje Igorowi pierścionek zaręczynowy, który przyjęła przecież z radością i mówi mu, że “- Nigdy nie mogłabym cię pokochać, bo jesteś nikim. Udawałam, aby wyciągnąć od ciebie pieniądze!” ? Jaką rolę w całej tej historii odgrywa Leonid Sokołow? Czy już teraz gorszy syn jest mu potrzebny? Pytania i wątpliwości zaczynają coraz bardziej się mnożyć.
Na koniec zostawiam to, co powiedział Marian Igorowi “– Dlaczego pan mi pomaga? – zapytał Igor. – Dlaczego? też mi pytanie! – obruszył się. – To raczej gdybym nie pomagał, mógłbyś zapytać, dlaczego tego nie robię. postępuję tak, jak powinien zachowywać się każdy normalny człowiek. Dziś ja pomagam tobie, może ja też kiedyś będę potrzebował wsparcia. Wiesz, to naprawdę jest ważne, aby móc pomyśleć, że jeśli sam znajdę się w kłopotach, ktoś wyciągnie do mnie pomocną dłoń. Zycie szykuje różne niespodzianki. Można mieć wszystko, a za chwilę stracić to. Dlatego nie wolno wywyższać się w tych chwilach, gdy jest się na szczycie. Bo wtedy, gdy się spadnie, nie będzie jak się podźwignąć”.
Be First to Comment